Światło i Mrok. Teatr Leszka Mądzika

Sztuka Leszka Mądzika (1945–2025), reżysera, performera, scenografa, malarza, fotografika, a przede wszystkim twórcy Sceny Plastycznej KUL, inspirowała refleksję nad tajemnicą życia i śmierci. Autorskie spektakle budowały bez słów narrację budzącą emocje widzów wywodzących się z różnych kultur, stawiały otwarte pytanie dotyczące sensu istnienia człowieka w relacji z tajemnicą sacrum. 

W przestrzeni wystawy „Światło i Mrok. Teatr Leszka Mądzika”, którą artysta w 2024 roku przygotował w Muzeum Śląskim, elementy instalacji przywołują realizacje: Ikar (1974), Pętanie (1986), Kres (2020), Tchnienie (1992), Wilgoć (1978), Bruzda (2006), Zielnik (1976), Wrota (1989), Lustro (2013). Leszek Mądzik poprowadził widza przez retrospektywę swojego teatru kształtowanego przez pięćdziesiąt lat za sprawą genialnej wizji plastycznej. 

Mądzik stworzył  autorski model przestrzeni teatralnej. W retrospektywnej ekspozycji widzowie mogą odnaleźć komentarz mistrza wobec własnych osiągnięć artystycznych, a także doświadczyć bodźców, stanowiących źródło formy i treści jego sztuki. Scena Plastyczna Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, założona w 1969 roku, to artystyczne laboratorium i miejsce odkryć teatralnych. W ostatnich latach artysta współpracował również z zespołem Centrum Pantomimy w Warszawie.

W twórczości Leszka Mądzika odnajdujemy ślady idei Edwarda Gordona Craiga, Petera Schumanna, Tadeusza Kantora, Jerzego Grotowskiego, Józefa Szajny. Dojrzałą twórczość Mądzika cechuje spójność jednego ewoluującego przez pięćdziesiąt lat spektaklu. Artysta komponował obrazy, zmienne czasoprzestrzenne sekwencje lub sytuacje z udziałem obiektów i aktorów, które wraz z muzyką tworzyli założony rytm przedstawień.